Impresjonizm to kierunek w kulturze europejskiej, później również w kulturze amerykańskiej, zapoczątkowany przez paryskich malarzy i trwający kilka dekad na przełomie XIX i XX wiek. Nazwa „impresjonizm" pochodzi od obrazu Moneta Impresja, wschód słońca, eksponowanego na wystawie paryskiej w 1874. Wprowadził ją w sensie satyrycznym krytyk Louis Leroy. Mimo to rozpowszechniła się szybko i zaczęła oznaczać nowy kierunek artystyczny, odnoszący się nie tylko do sztuk plastycznych, ale również do muzyki i literatury.
Cel impresjonizmu
Celem impresjonistów było uwolnienie się od dziedzictwa epoki romantyzmu, sztywnych zasad akademizmu i patosu. Nie interesowała ich tematyka społeczna, problemy metafizyczne, czy historyczny heroizm. Starali się uchwycić nieustannie zmieniającą się rzeczywistość i utrwalić subiektywne, ulotne wrażenia jakie na nich wywarła. Dlatego też sztuka impresjonistyczna jest bardzo dynamiczna, cechująca się zastosowaniem różnorodności barw i nieszablonowym przedstawianiem rzeczywistości.
Co przedstawia impresjonizm?
Charakterystycznymi zabiegami dla twórców było zaburzenie kompozycji, kontrastowy światłocień, nietypowy kąt widzenia czy zastosowanie zwykle bardziej jasnych barw. Artyści dążą do uchwycenia nastroju chwili. Twórcy zmienili również konwencje samego procesu twórczego, wychodząc w plener, przedstawiając pejzaże, a także scenki rodzajowe i biblijne. Impresjoniści w dużej mierze przywiązywali wagę do światła, jak i do kąta widzenia, ci było związane przede wszystkim z ówczesnym rozwojem optyki. Od czasów impresjonistów coraz mniejsze znaczenie miała treść obrazu. Ważne było raczej w jakiej formie został on wykonany. Wbrew pozorom inspiracją artystów był rozwój techniki. Dużą rolę odegrało tu wynalezienie fotografii, której cel był taki sam jak impresjonizmu. Impresjonizm to jeden z przodujących i przełomowych nurtów w dziedzinie malarstwa, dzięki czemu obrazy są interesujące, a każdy miłośnik sztuki z pewnością fascynuje się ich formą.